هیپوکلسمی شرایطی است که در آن سطح کلسیم موجود در قسمت مایع خون یا پلاسما پایین تر از حد متوسط است. افراد مبتلا به کمبود ویتامین D یا منیزیم در معرض خطر هیپوکلسمی هستند. همچنین هیپرکلسمی شرایطی است که در آن سطح کلسیم خون شما بالاتر از حد طبیعی است. وجود کلسیم بیش از حد در خون می تواند استخوان هایتان را تضعیف کند، سنگ کلیه ایجاد کند و در عملکرد قلب و مغزتان اختلال ایجاد کند. در ادامه این مقاله ار بخش مقالات پزشکی به توضیج کامل هیپرکلسمی و هیپوکلسمی پرداخته و با آنها آشنا می شویم.

علائم هیپوکلسمی چیست؟

کلسیم نقش مهمی در بدن شما دارد:

• سیستم عصبی برای عملکرد صحیح به کلسیم نیاز دارد.
• اعصاب برای انتقال پیام بین مغز و بقیه بدن به کلسیم نیاز دارند.
• عضلات برای حرکت به کلسیم نیاز دارند.
• استخوان ها برای حفظ قدرت، رشد و بهبودی نیاز به کلسیم دارند.

برخی از افراد هیچ علامت یا نشانه ای از هیپوکلسمی ندارند. و از آنجا که این مشکل بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد، نوزادان مبتلا به این بیماری ممکن است دچار انقباض یا لرزش شوند.

بزرگسالان ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

• خشکی عضلات
• اسپاسم عضلانی
• پارستزی یا احساس سوزن سوزن شدن در اندام ها
• تغییرات خلقی، مانند اضطراب، افسردگی یا تحریک پذیری
• مشکلات حافظه
• افت فشار خون
• مشکل در صحبت کردن یا بلعیدن
• خستگی
• پارکینسونیسم
• پاپیلما یا تورم دیسک نوری

علائم هیپوکلسمی شدید عبارتند از:

• تشنج
• آریتمی
• نارسایی احتقانی قلب
• مشکلات حنجره یا گرفتگی صدا

علائم طولانی مدت هیپوکلسمی شامل موارد زیر است:

• خشکی پوست
• شکنندگی ناخن ها
• سنگ کلیه یا سایر رسوبات کلسیم در بدن
• زوال عقل
• آب مروارید
• اگزما

چه عواملی باعث هیپوکلسمی می شود؟

هیپوکلسمی دلایل زیادی از جمله موارد زیر دارد:

• هیپوپاراتیروئیدیسم
• سودوموپوپاراتاتیوئیدیسم
• کمبود ویتامین D
• بیماری کلیوی

هیپوپاراتیروئیدیسم

هیپوپاراتیروئیدیسم با هیپوکلسمی و هیپرفسفاتمی مشخص می شود و غالباً باعث ایجاد تتونی مزمن می شود. هیپوپاراتیروئیدیسم ناشی از کمبود هورمون پاراتیروئید (PTH) است که می تواند در اختلالات خود ایمنی یا بعد از آسیب به چندین غده پاراتیروئید در طی تیروئیدکتومی رخ دهد. علائم هیپوکلسمی معمولاً حدود 24 تا 48 ساعت بعد از عمل شروع می شود اما ممکن است بعد از ماه ها یا سال ها هم اتفاق بیفتد.

هیپوپاراتیروئیدیسم ایدیوپاتیک یک بیماری پراکنده یا ارثی غیر معمول است که در آن غدد پاراتیروئید وجود ندارد و یا آتروفی می شود. در کودکی بروز پیدا می کند. غدد پاراتیروئید گاهی اوقات وجود ندارد و آپلازی تیروئید و ناهنجاری عروق ناشی از قوس بازویی (سندرم دیژورژ) ایجاد می شود. مشکلات ارثی دیگر شامل سندرم نارسایی خود ایمنی چندضلعی و هیپوپاراتیروئیدیسم خود ایمنی همراه با کاندیدیازی مخاطی است.

سودوموپوپاراتاتیوئیدیسم

سودوموپوپاراتاتیوئیدیسم یک گروه نادر از اختلالات است. انتقال ژنتیکی پیچیده باعث بروز این اختلالات می شود. این بیماری ناشی از جهش در پروتئین تحریکی خاصی است. هایپرپاراتیروئیدیسم ثانویه و بیماری استخوان هایپرپاراتیروئید نیز ممکن است رخ دهد. ناهنجاری های مرتبط با آن شامل کوتاهی قد، ناتوانی ذهنی همراه با کلسیفیکاسیون، کوتاه شدن استخوان های متاکارپال و متاتارس، کم کاری تیروئید خفیف و سایر ناهنجاری های غدد درون ریز است.

کمبود ویتامین D

ویتامین D در غذاهایی که به طور طبیعی دارای ویتامین D زیاد هستند یا با آن غنی شده اند، وجود دارد. همچنین با قرارگیری در برابر نور خورشید، این ویتامین در بدن ایجاد می شود. کمبود ویتامین D ممکن است ناشی از مصرف ناکافی آن در رژیم غذایی یا کاهش جذب ناشی از بیماری کبدی و یا سوء جذب روده باشد.

این بیماری همچنین می تواند ناشی از تغییر در متابولیسم ویتامین D باشد که با مصرف بعضی از داروهای خاص (به عنوان مثال  فنیتوئین، فنوباربیتال، ریفامپین) یا به دلیل کاهش تشکیل در پوست به دلیل عدم قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می شود. پیری نیز باعث کاهش ظرفیت پوست می شود.

کاهش سنتز پوست علت مهم کمبود ویتامین D در بین افرادی است که زمان زیادی را در داخل خانه می گذرانند یا در عرض های شمالی یا جنوبی زندگی می کنند و لباس هایی را می پوشند که پوشیده هستند. بر این اساس، کمبود ویتامین D به خصوص در ماه های زمستانی و در آب و هوای معتدل و در میان سالمندان شایع است. مکمل های ویتامین D برای بیماران مبتلا به این مشکل به راحتی در دسترس است.

بیشتر بخوانید: ویتامین ها و مواد مغذی برای سلامت ناخن ها

بیماری کلیوی

بیماری توبولی کلیوی، از جمله اسیدوز توبولار کلیوی پروگزیمال ایجاد شده به دلیل نفروتوکسین ها (به عنوان مثال فلزات سنگین و به ویژه کادمیوم)، می تواند باعث هیپوکلسمی شدید ناشی از از دست رفتن غیر طبیعی کلسیم کلیه و کاهش تبدیل کلیوی ویتامین D به OH فعال شود.

علل دیگر

از دیگر علل بروز هیپوکلسمی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کاهش منیزیم

می تواند باعث نقص نسبی هورمون پاراتیروئید و مقاومت اندام انتهایی در برابر عمل PTH شود؛ معمولاً هنگامی که غلظت منیزیم 1.0 میلی گرم در دسی لیتر [0.5 میلی مول در لیتر] باشد، این مشکل اتفاق می افتد؛ انباشتگی منیزیم غلظت PTH را افزایش داده و باعث حفظ کلسیم کلیه می شود.

پانکراتیت حاد

هنگامی که محصولات لیپولیتیک از کلسترول کلاته پانکراس ملتهب آزاد می شوند، اتفاق می افتد.

هیپوپروتئینمی

باعث کاهش پروتئین سرم کلسیم می شود؛ هیپوکلسمی ناشی از کاهش پروتئین، بدون علامت است.)

شوک سپتیک

به دلیل سرکوب ترشح PTH

هایپرفسفاتمی

باعث ایجاد هیپوکلسمی توسط مکانیسم های ضعیف می شود؛ بیماران با نارسایی کلیوی و احتباس فسفات مستعد ابتلا هستند.

داروهای ضد تشنج

به عنوان مثال، فنیتوئین، فنوباربیتال) و ریفامپین، که باعث تغییر در متابولیسم ویتامین D می شوند، و داروهایی که عموماً برای درمان هایپرکلسمی مورد استفاده قرار می گیرند.

انتقال خون

بیشتر از 10 واحد خون ضد انعقادی همراه با سیترات

استفاده از داروهای رادیو کنتراست حاوی ماده اتیلن دی آمین استرا استات اکسید کننده کلاتین

می تواند در حالی که غلظت کل کلسیم سرم بدون تغییر باقی می ماند، غلظت کلسیم یونیزه نشده زیستی را کاهش دهد.

تزریق گادولینیوم

ممکن است هورمون غلظت کلسیم را کاهش دهد.

اگرچه انتظار می رود که ترشح بیش از حد کلسی تونین باعث هیپوکلسمی شود، اما کلسیتونین در واقع تنها تأثیری جزئی بر کلسیم سرم دارد. به عنوان مثال، غلظت کم کلسیم سرم به ندرت در بیمارانی که مقادیر زیادی کلسیتونین در گردش دارند اتفاق می افتد.

چه کسی در معرض خطر هیپوکلسمی است؟

افراد مبتلا به کمبود ویتامین D یا منیزیم در معرض خطر هیپوکلسمی هستند.

سایر عوامل خطرزا عبارتند از:

• سابقه اختلالات دستگاه گوارش
• پانکراس
• نارسایی کلیه
• نارسایی کبد
• اختلالات اضطرابی

نوزادان تازه متولد شده نیز در معرض خطر هستند، زیرا بدن آنها کاملاً توسعه نیافته است. این امر به ویژه در مورد کودکانی که از مادران دیابتی متولد شده اند، صادق است.

هیپوکلسمی چگونه تشخیص داده می شود؟

اولین قدم برای تشخیص، آزمایش خون به منظور تعیین میزان کلسیم بدن شما است. پزشک شما همچنین ممکن است از معاینات ذهنی و جسمی برای آزمایش علائم هیپوکلسمی استفاده کند.

امتحان بدنی نیز ممکن است شامل یک مطالعه در مورد این موارد در بدن شما باشد:

• مو
• پوست
• عضلات

امتحان ذهنی ممکن است شامل تست هایی برای سنجش موارد زیر باشد:

• زوال عقل
• توهم
• گیجی
• تحریک پذیری
• تشنج

پزشک شما ممکن است علائم چوستک و تروسو را که هر دو با هیپوکلسمی مرتبط هستند، بررسی کند.

کارهایی که می توانید برای هیپوکلسمی انجام دهید

اگر نتایج آزمایش خون هیپوکلسمی را نشان دهد، اطمینان حاصل کنید که کلسیم کافی مصرف می کنید.

میزان توصیه شده کلسیم روزانه، برای سلامتی استخوان، بر اساس سن و نژاد متفاوت است:

• مرد، از 25 تا 65 سال – روزانه 1000 میلی گرم کلسیم مصرف کنید.
• مرد بالای 65 سال – روزانه 1500 میلی گرم کلسیم مصرف کنید.
• زن 25 تا 50 سال – روزانه 1000 – 1200 میلی گرم کلسیم مصرف کنید.
• زن بالای 50 سال – روزانه 1500 میلی گرم کلسیم مصرف کنید.

کلسیم در هر شکلی نیاز به جذب ویتامین D دارد. برای اطمینان از جذب کلسیمی که مصرف می کنید، روزانه 400-800 میلی گرم ویتامین D را با مکمل های کلسیم مصرف کنید.

برای افزایش رژیم غذایی حاوی کلسیم، غذاهای خود را با فکر انتخاب کنید:

• سبزیجات (کلارد و کلم)
• ساردین و ماهی قزل آلا (با استخوان)
• لوبیای قرمز
• جلبک دریایی

محصولات لبنی دارای بیشترین کلسیم:

• 8 اونس شیر یا ماست، 300 میلی گرم کلسیم فراهم می کند.
• 1 اونس پنیر چدار، 200 میلی گرم کلسیم را تأمین می کند.
• 4 اونس توفو، 250 میلی گرم کلسیم را تامین می کند.

بسیاری از غلات، آب پرتقال و سایر مواد غذایی حاوی کلسیم هستند. برچسب های روی مواد غذایی را با دقت بخوانید. اگر در دوران هیپوکلسمی به مقدار کافی کلسیم مصرف نکنید، در معرض خطر عوارض طولانی مدت پوکی استخوان قرار می گیرید. ممکن است در معرض خطر شکستگی استخوان، خمیدگی ستون فقرات و کاهش قد نیز قرار بگیرید. اگر درمان جایگزینی کلسیم برای شما مناسب است، با ارائه دهنده خدمات پزشکی خود صحبت کنید.

هیپوکلسمی چگونه درمان می شود؟

برخی از موارد هیپوکلسمی بدون درمان از بین می رود. برخی از موارد شدید است و حتی می تواند تهدید کننده زندگی باشد. در صورت بروز موارد حاد، پزشک به احتمال زیاد به صورت داخل وریدی کلسیم را تزریق می کند.

سایر درمان های مربوط به هیپوکلسمی عبارتند از:

داروها

بسیاری از موارد هیپوکلسمی به راحتی با تغییر رژیم غذایی درمان می شوند. مصرف کلسیم، ویتامین D یا مکمل های منیزیم یا خوردن غذاهای حاوی کلسیم می تواند به درمان آن کمک کند.

داروهای خانگی

گذراندن زمان زیاد در معرض تابش آفتاب باعث افزایش سطح ویتامین D می شود. مقدار آفتاب مورد نیاز برای هرفرد متفاوت است. اگر مدت طولانی در زیر آفتاب هستید، برای محافظت، از ضد آفتاب استفاده کنید. پزشک شما ممکن است یک برنامه غذایی غنی از کلسیم را برای کمک به درمانتان توصیه کند. کلسیم برای داشتن دندان ها و استخوان های سالم از اهمیت بالایی برخوردار است. همچنین نقش مهمی در سلامت و عملکرد اعصاب و بافت ماهیچه ای ایفا می کند.

در اینجا چند نکته در مورد نحوه مصرف کلسیم بیشتر آورده شده است. هر روز محصولات لبنی را در رژیم غذایی خود بگنجانید. شیر، ماست، پنیر یا کاستارد بر پایه شیر مصرف کنید. سبزیجات سبز برگ را دوست داشته باشید. هر روز یک غذای حاوی کلم بروکلی، کلم، بوک چوی یا اسفناج را در وعده ناهار و شام خود قرار دهید. ماهی بیشتری بخورید. اگر نمی توانید ماهی تازه تهیه کنید، ماهی های کنسرو شده مانند ساردین یا قزل آلا بخورید. در بعضی از وعده های غذایی، گوشت را با توفو جایگزین کنید.

محصولات غذایی غنی از کلسیم مانند آجیل یا بادام را به عنوان میان وعده میل کنید. یک ظرف آجیل را در منزل خود نگه داری کنید و به عنوان میان وعده روزانه یک مشت کوچک از آن را میل کنید. میزان مصرف کافئین، نوشابه و الکل را کاهش دهید. همه آن ها جذب کلسیم را دشوار می کنند و باید به اعتدال استفاده شوند. دانه کنجد را روی سبزیجات یا سالاد بپاشید. مصرف دانه کنجد در همه وعده های غذایی آسان است و کلسیم بالایی دارد. غذاهای غنی از کلسیم را برای صبحانه امتحان کنید. در حال حاضر برخی از غلات، آب میوه ها و نان ها با کلسیم غنی می شوند.

فرزندان خود را در مورد اهمیت گنجاندن لبنیات در رژیم غذایی شان آگاه کنید. اگر آن ها شیر سویا را ترجیح می دهند، حتماً آن را با کلسیم غنی کرده و آن ها را به خوردن پنیر و ماست ترغیب کنید. اگر با لاکتوز مشکل دارید، ماست و پنیر عاری از لاکتوز را انتخاب کنید. این محصولات هنوز هم شامل کلسیم هستند.

چشم انداز افراد مبتلا به هیپوکلسمی چیست؟

این علائم اغلب با درمان مناسب از بین می روند. این وضعیت به ندرت خطرناک است. در بسیاری موارد، این بیماری خود به خود از بین می  رود. افراد مبتلا به هیپوکلسمی مزمن ممکن است در طول زندگی به دارو احتیاج داشته باشند. افراد مبتلا به هیپوکلسمی در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند زیرا استخوان های آن ها به جای استفاده از کلسیم، آن را در جریان خون آزاد می کند.

سایر عوارض عبارتند از:

• سنگ کلیه
• نارسایی کلیه
• ضربان قلب غیر طبیعی یا آریتمی
• مشکلات سیستم عصبی

حفظ سطح کلسیم سالم در بدن شما برای جلوگیری از این بیماری ها ضروری است. غذاهای سرشار از کلسیم بخورید و اگر به مقدار کافی ویتامین D یا منیزیم دریافت نمی کنید، ممکن است لازم باشد مکمل های آن ها را به رژیم غذایی خود و همچنین مکمل های کلسیم اضافه کنید.

هیپرکلسمی چیست؟

هیپرکلسمی معمولاً نتیجه وجود غدد پاراتیروئید بیش فعال است. این چهار غده ریز در پشت غده تیروئید واقع شده اند. از دیگر دلایل این بیماری می توان به سرطان، برخی از اختلالات پزشکی دیگر، برخی داروها و مصرف زیاد مکمل های کلسیم و ویتامین D اشاره کرد. شدت علائم و نشانه های هیپرکلسمی متغیر است. درمان، به علت بیماری بستگی دارد.

علائم هیپرکلسمی

در صورت خفیف بودن بیماری ممکن است علائمی نداشته باشید. موارد شدیدتر باعث ایجاد علائم و نشانه های مربوط به قسمت هایی از بدن شما می شود که از میزان کلسیم بالا در خونتان متاثر می شود.

مناطق تحت تاثیر عبارتند از:

کلیه ها

کلسیم بیش از حد در خون شما بدان معنی است که کلیه های شما برای فیلتر کردن آن باید سخت تر کار کنند. این امر می تواند باعث تشنگی بیش از حد و تکرر ادرار شود.

دستگاه گوارش

هیپرکلسمی می تواند باعث ناراحتی معده، تهوع، استفراغ و یبوست شود.

استخوان ها و ماهیچه ها

در اکثر موارد، کلسیم اضافی موجود در خون شما از استخوان هایتان خارج می شود که این امر باعث تضعیف آن ها می شود. این مشکل می تواند باعث درد استخوان، ضعف عضلات و افسردگی شود.

بیشتر بخوانید: ویتامین D و اشتباهی تاریخی درباره یکی از مزایای آن

مغز

هایپرکلسمی می تواند در نحوه عملکرد مغز شما اختلال ایجاد کند، در نتیجه باعث گیجی، بی حالی و خستگی شود. همچنین می تواند باعث افسردگی شود.

قلب

هیپرکلسمی شدید به ندرت می تواند در عملکرد قلب شما اختلال ایجاد کند، باعث تپش قلب و غش، نشانه های ورم مفاصل قلبی و سایر مشکلات قلبی شود. در صورت بروز علائم و نشانه هایی مانند احساس تشنگی، ادرار مکرر و درد شکم که ممکن است نشان دهنده فشار خون بالا باشد، با پزشک خود تماس بگیرید.

علل هیپرکلسمی

کلسیم، علاوه بر استحکام بخشیدن به استخوان ها و دندان ها، به عضلات منقبض شده و اعصاب در انتقال سیگنال ها کمک می کند.

به طور معمول، اگر كلسیم كافی در خون شما وجود نداشته باشد، غدد پاراتیروئید شما هورمونی را ترشح می كنند که موارد زیر را تحریک می کند:

• استخوان ها، به منظور آزاد کردن کلسیم در خون
• دستگاه گوارش، به منظور جذب کلسیم بیشتر
• کلیه ها، برای دفع کلسیم کمتر و فعال کردن ویتامین D بیشتر، که نقش مهمی در جذب کلسیم دارد

هیپرکلسمی ناشی از موارد زیر است:

غدد پاراتیروئید بیش فعال

شایع ترین علت هیپرکلسمی، غدد پاراتیروئید بیش فعال است (هایپرپاراتیروئیدیسم) که می تواند ناشی از وجود تومورهای کوچک، غیر سرطانی (خوش خیم) یا بزرگ شدن یک یا چند مورد از چهار غده پاراتیروئید باشد.

سرطان

سرطان ریه و سرطان پستان و همچنین برخی سرطان های خون می توانند خطر ابتلا به هایپرکلسمی را افزایش دهند. گسترش سرطان (متاستاز) به استخوان های شما نیز خطر بیماری را افزایش می دهند.

بیماری های دیگر

برخی از بیماری ها، مانند سل و سارکوئیدوز، می توانند سطح ویتامین D خون را افزایش دهند، که این امر دستگاه گوارش شما را به جذب کلسیم بیشتر تحریک می کند.

عوامل ارثی

یک اختلال ژنتیکی نادر که به عنوان هیپرکلسمی خانوادگی شناخته می شود به دلیل وجود گیرنده های معیوب کلسیم در بدن، باعث افزایش کلسیم موجود در خون شما می شود. این بیماری باعث علائم و عوارض کمبود کلسیم نمی شود.

عدم تحرک

افرادی که شرایطی دارند که باعث می شود تا مدت زمان زیادی را در حالت نشسته یا دراز کشیده بگذرانند، می توانند دچار هیپرکلسمی شوند.

کم آبی بدن

یکی از دلایل عمده هیپرکلسمی خفیف یا موقتی، کم آبی بدن است. وجود مایعات کمتر در خون باعث افزایش غلظت کلسیم می شود.

داروها

برخی داروهای خاص – مانند لیتیم، که برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود – ممکن است باعث آزاد شدن هورمون پاراتیروئید شود.

مکمل

مصرف مقادیر زیاد مکمل های کلسیم یا ویتامین D می تواند به مرور زمان سطح کلسیم خون شما را بالاتر از حد طبیعی ببرد. زنان بالای 50 سال در معرض بیشترین خطر غدد پاراتیروئید بیش فعال هستند.

عوارض هیپرکلسمی

عوارض هیپرکلسمی می تواند شامل موارد زیر باشد:

پوکی استخوان

اگر استخوان های شما به انتشار کلسیم در خون ادامه دهند، باعث بروز این بیماری می شود، که می تواند منجر به شکستگی استخوان، انحنای ستون فقرات و کاهش قد شود.

سنگ کلیه

اگر ادرار شما مقدار زیادی کلسیم دارد، ممکن است در کلیه های شما کریستال تشکیل شود. با گذشت زمان، ممکن است بلورها به منظور تشکیل سنگ کلیه ترکیب شوند. دفع سنگ می تواند بسیار دردناک باشد.

نارسایی کلیه

هیپرکلسمی شدید می تواند به کلیه های شما آسیب برساند و توانایی آن ها در پاکسازی خون و از بین بردن مایعات را محدود کند.

مشکلات سیستم عصبی

هیپرکلسمی شدید می تواند به گیجی، زوال عقل و کما (که می تواند کشنده باشد.) منجر شود.

ریتم غیر طبیعی قلب (آریتمی)

هیپرکلسمی می تواند بر روی پالس های الکتریکی تنظیم کننده ضربان قلب شما اثر بگذارد و باعث شود که قلب شما به طور نامنظم فعالیت کند.

تشخیص هیپرکلسمی

از آنجا که هیپرکلسمی ممکن است در صورت وجود علائم، علائم کمی داشته باشد، ممکن است تا زمانی که آزمایش های معمول خون سطح بالای کلسیم خون را نشان دهد، ندانید که مبتلا به این اختلال هستید. آزمایش خون همچنین می تواند نشان دهد که سطح هورمون پاراتیروئید شما زیاد است و نشانگر این است که  مبتلا به هایپرپاراتیروئیدیسم هستید. برای تعیین اینکه آیا بیماری شما به دلیل مشکل اساسی ای مانند سرطان یا سارکوئیدوز ایجاد شده است، پزشک ممکن است آزمایشات تصویربرداری ای از استخوان ها یا ریه هایتان تجویز کند.

درمان هیپرکلسمی

اگر مشکل شما خفیف است، ممکن است پزشکتان تصمیم بگیرد که منتظر بمانید و در طولانی مدت استخوان ها و کلیه ها را به مرور زمان کنترل می کند تا مطمئن شود که به عملکرد سالم خود ادامه می دهند.

داروها

در بعضی موارد، برای درمان هیپرکلسمی پزشک ممکن است داروهای زیر را تجویز کند:

کلسی تونین (میاکلسین)

این هورمون بدست آماده از ماهی قزل آلا سطح کلسیم خون را کنترل می کند. ممکن است حالت تهوع خفیف یکی از عوارض جانبی باشد.

کالسیمیمتیک

این نوع دارو می تواند به کنترل غدد پاراتیروئید بیش فعال کمک کند.

بیس فسفونات

داروهای پوکی استخوان داخل وریدی، که می توانند به سرعت سطح کلسیم را پایین بیاورند و اغلب برای درمان هیپرکلسمی ناشی از سرطان مورد استفاده قرار می گیرند. خطرات مرتبط با این روش درمانی شامل پوکی استخوان فک و انواع خاصی از شکستگی های ران است.

دنوزوماب (پرولیا ، زگوا)

این دارو اغلب برای معالجه افراد مبتلا به هیپرکلسمی ناشی از سرطان که به خوبی به بیس فسفونات ها پاسخ نمی دهند، استفاده می شود.

پردنیزون

اگر فشار خون بالا ناشی از ویتامین D زیاد باشد، استفاده از قرص های استروئیدی مانند پردنیزون مفید است.

مایعات IV و دیورتیک ها

سطح بسیار بالای کلسیم می تواند یک مشکل اورژانسی باشد. برای جلوگیری از مشکلات ریتم قلبی یا آسیب به سیستم عصبی، ممکن است شما را برای معالجه با مایعات IV و دیورتیک ها در بیمارستان بستری کنند.

عمل های جراحی و سایر موارد

در ارتباط با مشکلات مرتبط با غدد پاراتیروئید بیش فعال، می توان با استفاده از عمل جراحی، بافتی را که باعث ایجاد مشکل می شود، برداشت. در بسیاری از موارد، تنها یکی از چهار غده پاراتیروئید یک فرد مبتلا باقی می ماند. آزمایش اسکن ویژه به وسیله تزریق دوز کمی از مواد رادیواکتیو برای مشخص کردن غده یا غده هایی که به درستی کار نمی کنند، انجام می شود.

درمان طبیعی هیپرکلسمی

کسانی که موارد خفیف هیپرکلسمی دارند ممکن است نیازی به درمان پزشکی نداشته باشند. بنابراین، داروهای طبیعی تا رسیدن سطح کلسیم به سطح مطلوب، قابل قبول هستند.

ورزش ، ورزش ، ورزش

تلاش برای از سرگیری مقدار منظم ورزش بدنی در هنگام دست و پنجه نرم کردن با هیپرکلسمی بسیار مهم است. اگرچه با توجه به علائم شخص ممکن است این کار امکان پذیر نباشد، اما ورزش می تواند برای حفظ عملکرد مغز مفید باشد.

آب بیشتری بنوشید

به دلایل واضح، مصرف آب بالا در هنگام تشخیص هیپرکلسمی ضروری است. قرار گرفتن در وضعیت تقریباً کم آبی بدن یکی از شدیدترین علائم این اختلال است. کمبود آب در شدت علائم دیگر تأثیر دارد. همچنین بیرون راندن کلسیم اضافی از بدن را نیز دشوارتر می کند. به همین دلایل، نوشیدن آب بیشتر از حد معمول برای بازگشت شما به شرایط سلامتی ضروری است.

از مصرف فسفات اجتناب کنید

غدد پاراتیروئید که اغلب مسئول هیپرکلسمی هستند، فسفات را جذب می کنند. فسفات می تواند غدد پاراتیروئید بیش فعال را فعال تر کند. غدد سعی در مقابله و خلاص شدن از شر فسفات و همچنین مقدار کلسیم اضافی دارند. این بدان معنی است که در این وضعیت، روند بهبودی هیپرکلسمی بسیار طولانی تر از موارد دیگر خواهد بود.

مصرف ویتامین D را کاهش دهید

کاهش مصرف ویتامین D در هنگام تلاش برای کاهش اثرات هیپرکلسمی بسیار مهم است. خواص این ویتامین، فرایند خروج کلسیم از بدن شما را کند می کند، بنابراین لازم است تا زمانی که کلسیم خارج می شود، سطح ویتامین D کم باشد.

کلسیم را به میزان طبیعی مصرف کنید

هنگامی که به هیپرکلسمی مبتلا شدید، کاهش میزان کلسیم از اهمیت بالایی برخوردار است. با این حال، اگر به یکباره مصرف کلسیم خود را کاهش دهید، آسیب بیشتری به شما وارد می شود. این نوسانات مضر است زیرا باعث می شود که حتی کلسیم بیشتری نسبت به زمان معمول از استخوان ها وارد جریان خود شود. این باعث آسیب بیشتر به استخوان ها و افزایش غلظت کلسیم خون می شود و روند بهبودی را کند می کند.

چای یا مکمل درخت پنج انگشت

مصرف مکمل یا نوشیدن چای درخت پنج انگشت در هنگام ابتلا به هیپرکلسمی می تواند در بهبود علائم مفید باشد. درخت پنج انگشت به تنظیم غده پاراتیروئید کمک می کند.

حفظ سلامتی (رها کردن عادت های بد)

حداقل، به طور موقت، عادت های بد مانند استعمال دخانیات، مواد مخدر و عدم ورزش را کنار بگذارید. سطح بیماری ممکن است بالا نباشد، اما می تواند جدی باشد. حفظ سلامتی به بهترین شکل ممکن یکی از مهمترین کارهایی است که می توانید انجام دهید. هیپرکلسمی معمولاً با شیوه زندگی شما مرتبط است. غدد پاراتیروئید بیش فعال می تواند ناشی از چیزی باشد که می خورید. این بدان معناست که فقط با آگاهی بیشتر از سلامتی خود می توانید به کاهش برخی از علائم کمک کنید.

تغذیه و هیپرکلسمی

مهمترین چیزی که باید هنگام خوردن غذاهای غنی از کلسیم به خاطر داشته باشید، میزان کلسیم آن ها است. به منظور غلبه بر این اختلال، مصرف غذاهای کم کلسیم ضروری است. این بدان معناست که مصرف غذاهایی که حاوی مقدار کم این عنصر هستند، تنها کاری است که شخص می تواند انجام دهد.

ماهی

مهم است که ماهی هایی با میزان کلسیم پایین مصرف کنید. ماهی ها همه فواید یک وعده غذایی سالم را دارند و در عین حال باعث پیشرفت این بیماری نمی شوند. ماهی گزینه ای مناسب با کالری کم است و ضمن محدود کردن مصرف کلسیم، وعده غذایی سالم و خوشمزه ای برای همه افراد است.

لوبیا

لوبیا می تواند منبع بزرگی از پروتئین و مواد مغذی برای اضافه کردن به رژیم غذایی شما باشد.

حبوبات و غلات

محتوای فتیک موجود در مواد غذایی ای مانند حبوبات و غلات باعث جلوگیری از جذب مقداری کلسیم در بدن می شود. این کار به نگه داشتن کلسیم اضافی در بدن شما کمک می کند. حبوبات و غلات نیز جزء اصلی برای افزودن به هر رژیم غذایی هستند.

میوه های کم کلسیم

بسیاری از میوه ها، از جمله پاپایا، کیوی، پرتقال و تمشک از نظر مواد مغذی سرشار هستند اما از نظر کلسیم اینگونه نیستند. خوردن چنین میوه هایی راهی است که می توانید ضمن حفظ کلسیم کم در وعده های غذایی خود، به تعادل آن کمک کنید.

غذاهای کم کلسیم

بسیاری از غذاهایی که به طور روزمره می خوریم، میزان کلسیم بالایی دارند. این امر برای کسانی که سطح کلسیم خون بالایی دارند، مضر است. مصرف سبزیجات برگدار مانند اسفناج در کنار لبنیات باید به حداقل برسد.

غذاهای کم کلسیم که می توانید به عنوان جایگزین از آن ها استفاده کنید، عبارتند از:

• لوبیای سیاه
• شکلات تیره
• بوک چوی (خام)
• لوبیا لیما
• عدس
• ماهی تن
• سبزی کلارد (خام)
• لوبیا
• ذرت
• برنج قهوه ای
• لوبیا سفید
• کلم کالی (خام)
• چغندر
• دانه های آفتابگردان
• تمپه
• شلغم (خام)
• لوبیای گاربانو

مرغ ارگانیک

حتی بدون چاشنی هم، مرغ می تواند یک راه عالی برای متعادل کردن رژیم غذایی شما باشد. یافتن غذاهای پر پروتئین اما با کلسیم پایین بسیار دشوار است. مرغ می تواند ضمن کمک به جلوگیری از افزایش سطح کلسیم خون، این نقش اساسی را ایفا کند.

از مصرف چه غذاهایی باید اجتناب کرد:

استخوان های ماهی

هنگام تلاش برای محدود کردن میزان مصرف کلسیم، ماهی می تواند یک غذای عالی باشد. بخش مضر در هنگام خوردن ماهی هایی مانند آنچوی ها یا ساردین ها، هنگامی است که استخوان ها به همراه ماهی خورده می شوند. در هنگام ابتلا به بیماری هیپرکلسمی، استخوان های ماهی باید از رژیم غذایی خارج شوند.

غذاهای لبنی

غذاهای لبنی مانند پنیر، شیر و تخم مرغ غالباً از نظر میزان کلسیم غنی هستند. درک این که چرا در هنگام ابتلا به هیپرکلسمی باید از مصرف چنین غذاهایی اجتناب کرد، کار دشواری نیست. بهتر است این غذاهای لبنی را از رژیم غذایی خود خارج کنید، تا سطح کلسیم خون به حالت عادی برگردد.

سبزیجات سبز تیره (مخصوصاً پخته شده)

اغلب اوقات، یکی از جذاب ترین مزایای سلامتی سبزیجات برگ دار مانند اسفناج و کلم، میزان کلسیم آن ها است. این سبزیجات سبز تیره، به ویژه هنگامی که پخته می شوند، کلسیم بالایی دارند، بنابراین اگر از کلسیم خون بالا رنج می برید، باید از مصرف آن ها خودداری کنید.

چشم انداز بلند مدت هیپرکلسمی چیست؟

چشم انداز بلند مدت شما به علت بیماری و وضعیتتان بستگی دارد. پزشک شما می تواند بهترین روش درمانی را برای شما تعیین کند. مرتباً با پزشک خود مشورت کنید تا آگاهی کاملی کسب کنید. شما می توانید با انتخاب سبک زندگی سالم، به منظور محافظت از کلیه ها و استخوان هایتان در برابر صدمات ناشی از این بیماری، از خود محافظت کنید. آب زیادی بنوشید. سیگار را کنار بگذارید. ترکیبی از تمرینات بدنی و تمرینات قدرتی می تواند استخوان های شما را سالم نگه دارد. ابتدا با پزشک خود مشورت کنید تا بفهمید که چه نوع تمریناتی برای شما بی خطر است.