بیماری نورولوژی کودکان چیست؟ اصطلاح اختلالات نورولوژی کودکان که به آن اختلالات عصبی نیز گفته می شود، شرایطی است که ناشی از اختلال در بخشی از مغز یا سیستم عصبی باشد و منجر به علائم جسمی و یا روانی  یا هردو شود. رشد مغز انسان در زمان حاملگی آغاز شده و در دوران نوزادی، کودکی و بزرگسالی ادامه دارد. بیشتر سلول های مغزی حتی قبل از تولد تشکیل خواهند شد اما میلیون ها ارتباطات بین سلول های عصبی تا زمان نوزادی ایجاد نخواهند شد. در این بخش از سلامت کودک و بیماری ها به توضیح بیشتر درباره بیماری نورولوژی کودکان می پردازیم.

بیماری نورولوژی کودکان چیست؟

مغز از ماده خاکستری (نورون ها و اتصالات آنان) و ماده سفید (اکسون هایی که توسط یک غلاف میلین احاطه شده اند) تشکیل شده است. یک نورون حرکتی (بالایی) دارای تکانه هایی به دور از مغز است. مغز دارای قدرت خود سازمان کنندگی است. مغز اطلاعات را برای پیشبرد و پیشرفت خود انتخاب می کند. مغز همچنین خود را با محیط سازگار می کند. تجربه محیطی از طریق حواس انسانی مانند، لامسه، بویایی، بینایی، چشایی و شنوایی باعث ارتباط بین محیط و مغز می شود. تمام اختلالات عصبی روی مغز، ستون فقرات و یا اعصاب تاثیر خواهند گذاشت. علائم این تاثیرات وابسته به نقطه ای است که این صدمات به آن وارد شده است. مناطقی که حرکت، ارتباطات، بینایی، شنوایی و یا تفکر را کنترل می کنند ممکن است درطی آسیب به این مناطق دچار اختلال شود.

اختلالات نورولوژی کودکان بسیار پیچیده و شامل موارد بسیار گسترده ای است. این بیماری ها عوارض، علل و پیامدهای متفاوتی دارند. بیشتر این مشکلات برای درمان به وقت و انرژی کافی نیاز دارند و همچنین باید مدت زمان طولانی تحت مراقبت و نظر باشند تا بتوانند به حالت اولیه برگردند و یا حالت طبیعی به خود بگیرند. علائم اختلالات عصبی متفاوت است. علائم جسمی، شناختی (یا تفکر)، عاطفی و رفتاری ممکن است وجود داشته باشد. اختلالات خاص دارای نشانه های ترکیبی یا خوشه ای از این علائم هستند. به عنوان مثال ، فلج مغزی دارای علائم جسمی بیشتری است در حالی که ADHD تمایل به اثرات بیشتر بر رفتار دارد.

بسیاری از اختلالات عصبی در سال های اولیه رشد پدیدار می شوند و ممکن است در بدو تولد تشخیص داده شوند. بعضي از آنها بعداً تشخيص داده مي شوند ، چون علایم ممکن است فقط در ظاهر کودک و در صورت رشد او تشخیص داده شوند. چند مثال این مسئله را قابل درک تر خواهد کرد:

• یک کودک ممکن است نقاط عطف رشد را از دست دهد یا مشکلات رشدی جدی داشته باشد (مثلاً اوتیسم).
• ممکن است در کودک یک عفونت مخرب رخ دهد. (به عنوان مثال مننژیت)
• تصادف در یک کودک ممکن است باعث آسیب مغزی (سكته مغزی ، تروما ، هیپوکسی) شود.

علل اختلالات نورولوژی کودکان

بسیاری از اختلالات نورولوژی کودکان مادرزادی هستند. این مسئله به این معنی است که این اختلالات در بدو تولد در فرد وجود داشته و حتی در زمان جنینی در او شکل گرفته است. اما عکس این مسئله نیز صادق است. بعضی از اخلالات نورولوژی کودکان اکتسابی هستند. این مسئله به این معنی است که این اختلالات ممکن است پس از تولد به وجود آمده باشند. افرادی نیز هستند که ممکن است علت اختلالات آنان نامشخص باشد به این افراد، ایدیوپاتیک نامیده می شود.

علل مادرزادی (در بدو تولد)

عوامل ژنتیکی می توانند در ایجاد انواع اختلالات عصبی که به طور معمول از طریق ژنها و کروموزومها از والدین به ارث می رسند تأثیرگذار باشد. کروموزوم ها رشته های طولانی DNA هستند که توسط پروتئین پشتیبانی می شوند و در هسته سلول های انسانی یافت می شوند. بخش هایی از DNA به نام ژن ها دارای کد شیمیایی هستند که باعث می شود ما چه گونه باشیم. کروموزوم ها از هزاران ژن تشکیل شده اند. یک سلول بدن انسان به طور معمول شامل 46 (23 جفت) کروموزوم است که نیمی از آنها از مادر به ارث رسیده و نیمی از آنها از پدر به ما به ارث رسیده است.

ناهنجاری های وابسته به ژن

ژن ها وظیفه دارند تا خصوصیات افراد به وجود آورده را تعیین کنند. بنابراین تغییرات در ژن ها (به آن جهش نیز گفته  می شود) ویژگی های انسان را تغییر خواهد داد. برخی جهش ها باعث ناهنجاری هایی خواهند شد که به افراد آسیب می زند. (مانند فیبروزکیستیک) این جهش ها می توانند حتی به نسل بعدی نیز انتقال یابد.

ناهنجاری های کروموزونی

تغییرات در کروموزومها ، چه از نظر تعداد و چه در ساختار ، اثرات زیادی بر روی خصوصیات انسان می گذارد زیرا کروموزن ها حاوی تعداد زیادی ژن هستند.

تغییر در تعداد کروموزوم ها

اصطلاح مونوزومی به از بین رفتن یک کروموزوم از یک جفت (به عنوان مثال سندرم ترنر) اطلاق می شود. در تریزومی ، یک جفت یک کروموزوم اضافی به دست می آورد. (برای مثال ، سندرم داون).

تغییر در ساختار کروموزوم ها

میکرودتیل ها منجر به از بین رفتن ژن (قطعات DNA) از یک کروموزوم می شوند. میکرودتیل ها با دستیابی به ژن (قطعات DNA) ایجاد می شوند. نمونه هایی از چنین شرایط ژنتیکی موجب بیماری هایی مانند سندورم های پرادر ویلی، کریدوچت و آنجلمن خواهد شد.

اختلالات متابولیک

متابولیسم به معنای فرایند های شیمیایی رخ داده شده در بدن است. اختلالات متابولیک نیز به معنای اختلال در این فرایند است. این اختلالات ممکن است موجب به وجود آمدن آسیب های جدی در بدن فرد شود. بنابراین این اختلالات باید در اسرع وقت شناسایی شده و برای درمان آن اقدام کرد. (برای مثال به وسیله آزمایش خون یا ادرار) نمونه هایی از اختلالات متابولیک شامل فنیل کتونوری و هموسیستنوری است. اولی به بیماری ارثی اطلاق می شود که آن فنیل آلانین موجود در غذا می تواند به غلظت بالایی در خود برسد. این مشکل می تواند موجب اختلال در سلول های مغزی و توانایی فکری شود. بسیاری از مشکلات متابولیسمی در آغاز تولد قابل تشخیص است. به همین دلیل در ابتدای حاملگی آزمایش غربالگری برای جنین نوشته می شود. البته این مسئله در همه کشورها مخصوصا کشورهای جهان سوم مورد استفاده نیست. البته در ایران این آزمایش وجود دارد و اکثر زنان باردار آن را انجام می دهند.

ناهنجاری های مادرزادی

اعتقاد بر این است که “معلولیت” مادرزادی نتیجه تعامل پیچیده بین ژن ها ، محیط و رفتار است. به عنوان مثال اسکلروز غده ، شرایطی است که کودکان در مناطقی مانند مغز ، قلب ، چشم ها ، پوست ، کلیه ها و ریه ها تجربه می کنند. کودکان همچنین ممکن است صرع ، مشکلات یادگیری / اختلالات و اوتیسم را تجربه کنند.

علل بیماری نورولوژی کودکان پیش از تولد

توکیسن ها و عوامل محیطی

نوروتوکسین ها عوامل بیرونی هستند و می توانند به رشد جنین از طریق ورود به جفت صدمه بزنند. در نتیجه کودک ممکن است دچار مشکلات فکری و رفتاری شود. نوروتکسین ها شامل الکل (سندرم الکل در جنین)، سرب (مرتبط با هوش، مشکلات یادگیری و حافظه)، جیوه (اخلالات یادگیری و توسعه)، دخانیات (رفتارهای چالش برانگیز و اختلالات رشد) و برخی مواد افزودنی موجود در غذاها (افزایش میزان ADHD در کودکان) هستند.

کمبود های تغذیه ای

مواد مغذی برای عوامل رشد بسیار حیاتی است. کمبود مواد مغذی در سه ماه آخربارداری می تواند تعداد سلول های مغزی را کاهش دهد. کمبود اسید فولیک (ویتامین بی) می تواند منجر به نقص رشته های عصبی شود و بیماری مانند ستون فقرات باز را پدید آورد.

مشکلات در هنگام زایمان

جمجمه یک پوشش محافظ برای مغز است که در زمان تولد به درستی شکل نگرفته است و مغز را در معرض آسیب جدی قرار خواهد داد. تامین خون و اکسیژن از بند ناف می تواند در بدو تولد تحت تاثیر قرار بگیرد. از آنجا که مغز به اکسیژن وابسته است محرومیت از آن می تواند آسیب مغزی جدی ایجاد کند.

عفونت ها

عفونت های TORCH ، از جمله عفونت های مقاربتی است و می توانند از مادر به نوزاد در دوران بارداری منتقل شوند. همانطور که در اسم مخفف شده این بیماری  نشان داده شده است ، عفونت TORCH شامل توکسوپلاسموز ، سایر عفونت ها (هپاتیت B ، سفلیس ، ویروس واریسلا-زوستر ، HIV، سرخچه ، سیتومگالوویروس و ویروس هرپس سیمپلکس است. این عفونت ها می توانند در جنین ناهنجاری رشد ایجاد کنند. برای مثال كوريوآميونيتيت مي تواند دليل فلج مغزي باشد.

هیپوکسی / آسفکسی

آسفایکسی پری ناتال وضعیتی است که ناشی از کمبود اکسیژن (هیپوکسی) است. در این جالت ایسکمی هیپوکسیک جریان خون کافی نیست و باعث کاهش میزان اکسیژن خون می شود. اگر کودک در حال رشد در رحم اکسیژن کافی نداشته باشد ، ممکن است آنسفالوپاتی ایسکمیک (آسیب عصبی ناشی از اکسیژن کم) داشته باشد. اثرات  این بیماری می تواند شامل فلج مغزی ، اختلالات فکری و صرع باشد.

وزن کم و نارس بودن در هنگام تولد

وزن کم در هنگام تولد ممکن است نشان دهنده مشکلات رشد در رحم باشد. همین امر ممکن است خود موجب ایجاد اختلالات شخصیتی، گفتاری، زبان، مشکلات توجه، مشکلات اجتماعی، بیش فعالی و اختلالات یادگیری شود. برخی از این عوارض ممکن است به علت زایمان زودرس نیز بروز کند.

اثرات متقابل

تعدادی از عوامل از جمله وراثت، ژن، محیط، بیماری های عفونی، تغذیه نامناسب، استرس، داروها و سایر مواد شیمیایی قادر است روش های پیچیده ای برای بروز اختلالات عصبی فراهم کند.

علل اکتسابی بیماری نورولوژی کودکان پس از تولد

این موارد اثرات کمتری نسبت به مشکلات مادرزادی در زمینه نورولوژی کودکان دارد و شامل موارد زیر است:

اختلالات ایمنی

اختلالات ایمنی مانند آنسفالیت می تواند باعث بروز چالش های عاطفی، حرکات غیرعادی بدن و تشنج در کودک شود. کودکانی که چنین مشکلاتی دارند معمولا درماه های اول تولد مشکلات خود را بروز خواهند داد. تشخیص چنین مواردی در ماه های اول تولد بسیار چالش برانگیز است و اغلب باید به وسیله آزمایش های خونی و آزمایش مایع نخاعی تشخیص داده شود.

عفونت های پس از تولد

انسفالیت (التهاب مغز) می تواند در بسیاری از عفونت ها (معمولاً ویروسی) ایجاد شود. برخی از کودکان ممکن است نشانه های طولانی مدت نورولوژی کودکان را به دنبال آنسفالیت بروز دهند این موارد شامل مشکلات حافظه ، تغییرات رفتاری ، اختلالات گفتاری و صرع است. مننژیت در اثر عفونت باکتریایی یا ویروسی ایجاد می شود که مننژها (غشاهای اطراف مغز و نخاع) را از بین  می برد. التهاب و تورم می تواند به مغز و اعصاب آسیب برساند. عوارض بعدی مننژیت باکتریایی بیشتر از مننژیت ویروسی است. علائم پایدار شامل اختلالات شنوایی ، مشکلات حافظه ، مشکلات هماهنگی و تعادل ، اختلالات یادگیری ، صرع ، فلج مغزی ، اختلالات گفتاری و از بین رفتن بینایی از این دسته است.

آسیب تروماتیک به مغز

این اتفاق ممکن است در اثر ضربه به مغز ایجاد شود. سه نوع اصلی آسیب دیدگی مغزی وجود دارد:

• آسیب دیدگی سر بسته- قابل دیدن نیست؛ این موارد در حوادث رانندگی معمول است.
• زخم های باز – مربوط به زمان هایی که مغز در معرض و آسیب دیدگی توسط یک جسم صدمه دیده باشد.
• صدمات خردکننده – زمانی که سر خرد شده و آسیب مغزی رخ می دهد.

شواهد نشان می دهد مغز كودكان به دلیل سیستم عصبی در حال توسعه ، مستعد صدمات طولانی مدت  در مغز است.

آسیب های نخاعی

تصادفات رانندگی، سقوط و یا حوادث ورزشی می تواند موجب صدمات نخاعی شود. میزان آسیب دیدگی وابسته به مکانی است که در بدن آسیب دیده باشد. همچنین اینکه بخش آسیب دیده نخاع برای مثال چه بخشی را در بدن کنترل کند نیز در این زمینه موثر است. صدمات نخاعی می تواند منجر به از بین رفتن عملکرد عضلات شود.

نئوپلاسم

نئوپلاسم یک توده غیرطبیعی از تومورهای درحال رشد است. این تومورها می توانند در مغز یا نخاع ایجاد شوند. تومورها می توانند از نوع بدخیم و یا خوش خیم باشند. تومورهای بدخیم خطرناک ترین نوع تومور هستند، بنابراین تشخیص زودهنگام آن بسیار مهم است. تومورهای خوش خیم می توانند عواقب عصبی داشته باشند زیرا باعث افزایش فشار به سایر قسمت های مغز می شوند و به بافت سالم مغز آسیب می رسانند. علائم این بیماری شامل تشنج ، ضعف اندام ، مشکل در راه رفتن ، اختلال در گفتار و مشکل در بلع ، احساس عجیب ، اختلالات یادگیری ، رفتارهای چالش برانگیز یا مشکلات بینایی و شنوایی است.

سموم

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی محیطی یا سموم در دوران کودکی می تواند منجر به اختلال عصبی شود. این اختلالات ممکن است قابل دیدن نباشند.

متخصص نورولوژی کودکان کودکان چه کسی است؟

متخصص نورولوژی کودکان کودکان یا متخصص مغز و اعصاب کودکان دکتری است که کودکانی دارای مشکل در سیستم عصبی را درمان می کند. این پزشکان با نام عصب شناس کودکان نیز فعالیت می کنند. مشکلات سیستم عصبی می تواند در مغز، ستون فقرات، اعصاب و یا عضلات آغاز شود. مشکلات در سیستم عصبی می تواند برای کودکان مشکلاتی نظیر تشنج، سردرد یا تاخیر در رشد را به وجود آورد. این مشکلات می تواند برای مدت کوتاه و یا تمام عمر زندگی کودک را درگیر خود کند.

بنابراین رسیدگی و درمان آن مهم ترین اصل در زندگی کودکان مبتلا به مشکلات نورولوژی کودکان است. بیماری های نورولوژی کودکان شامل اختلالات مغز ، نخاع ، عصب محیطی و ماهیچه ای است که بر روی نوزادان ، کودکان و نوجوانان تأثیر می گذارد. تنوع بیمارانی که توسط یک متخصص نورولوژی کودکان کودکان درمان می شود ، کودکانی با شرایط شایع و نسبتاً شایع مانند فلج مغزی یا میگرن را شامل می شود تا بیماران با شرایط نادر یا پیچیده مانند اختلالات متابولیکی یا دژنراتیو. این تنوع شرایط به متخصصان مغز و اعصاب کودک اجازه می دهد تا شغل علمی یا بالینی خود را مطابق علایق بالینی یا تحقیقاتی خود تنظیم کنند.

متخصص نورولوژی کودکان کودکان، وظیفه درمان آنان را از زمان تولد تا آغاز دوره نوجوانی بر عهده دارد. بنابراین مشکلات کودک و تشخیص پزشک می تواند هسته اصلی یک روند پزشکی باشد و با آموزش و تجربه پیشرفته برای رفع نیازهای کودک درمان های منحصر به فردی به وجود بیاید که شاید تنها روی یک کودک سازگار باشد و روی کودک دیگر اثر نکند. در این درمان همیشه صحبت از دارو و روش های شیمیایی نیست. درمان های نورولوژی کودکان شامل تمرینات روانی و روحی نیز است. این تمرینات شامل آموزش هایی است که کودک را به زندگی عادی باز خواهد گرداند.

متخصصان نورولوژی کودکان چه دوره های تخصصی را باید پشت سر بگذارند؟

متخصصان نورولوژی کودکان کودکان در واقع پزشک هستند و چهار سال دانشکده پزشکی را پشت سر گذاشته اند. آنها همچنین حداقل 1-2 سال کارآموزی و کمک را در مراکز درمانی کودک و نوجوان پشت سرگذاشته اند. همچنین سه سال آموزش در مراکز عصب شناسی مخصوص کودکان و یک سال آموزش روانشناسی بزرگسالان را نیز گذرانده اند. بنابراین متخصصان نورولوژی کودکان واقعا دکتر هستند و برای رسیدن به مقام خود آموزش ها و تمرینات فراوانی پشت سر گذاشته اند تا بتوانند از پس مشکلات کودکان به درستی برآیند. بعضی از متخصصان نورولوژی کودکان کودکان حتی 1-2 سال فرصت مطالعاتی اضافه می گیرند که در واقع نوعی بورس تحصیلی است. در این بورس های تحصیلی آنان بر روی موضوعات جدید مربوط به رشته خود مطالعه و تحقیق خواهند کرد و حتی آموزش خواهند دید. همچنین آنان از هیئت علمی پزشکی و مغز و اعصاب نیز مجوز رسمی برای درمان کودکان دارند.

تخصص شغلی متخصصان نورولوژی کودکان کودکان به چه صورت است؟

با توجه به کمبود این متخصصان در سراسر دنیا، فارق التحصیلان این رشته از بازار کار خوبی برخوردار هستند. برای مثال در ایالات متحده متخصصان نورولوژی کودکان تنها 20 درصد از نیازهای کشور را برطرف می کند. البته به باور بسیاری از افراد این آمار محافظه کارانه است. بیشتر متخصصان نورولوژی کودکان در زمینه بیماری صرع فعالیت دارند. 20 درصد مطالعات اختلالات مربوط به رشد را انجام می دهند و 20 درصد نیز به مسائل مربوط به میگرن می پردازند. درصد های باقی مانده نیز مربوط به شرایط غیر معمول مانند اختلالات متابولیک، ژنتیکی یا سندروم است. در بعضی از مراکز درمانی نورولوژی کودکان روش های بالینی بسیار تخصصی برای درمان سکته مغزی کودکان، میگرن، صرع غیر قابل تحمل  و شرایط نادر متابولیک یا دژنراتیو درحال بررسی است. متخصصان نورولوژی کودکان می توانند در زیر مجموعه هایی مانند نورولوژي نوزاد ، صرع ، سردرد ، نوروژنتيك ، ناتواني هاي عصب توسعه و يا بيماري هاي عصب عضلاني كودكان تخصص فرعی داشته باشند.

سبک زندگی یک متخصص نورولوژی کودکان کودکان چگونه است؟

متخصصان نورولوژی کودکان کودکان پاداش کارشان را در زندگی از طریق خدمت به بیماران خود و فداکاری به علوم عصبی کودکان دریافت می کنند. ساعتهای کار می تواند طولانی باشد ، اما زندگی عملی یک متخصص نورولوژی کودکان کودکان می تواند از طریق خدمات جامعه ، مشاوره و فعالیت های علمی غنی سازی شود. از آنجا که بیشتر متخصصان نورولوژی کودکان کودک وارد تمرینات گروهی می شوند ، تماسهای شبانه و آخر هفته به طور معمول در خانه پیگیری می شود. این امر باعث ایجاد تعادل در زندگی شخصی و حرفه ای آنان خواهد شد.

متخصصان نورولوژی کودکان چه خدماتی را به کودکان ارائه می دهند؟

همانطور که توضیح دادیم متخصصان نورولوژی کودکان کودکان به مشکلات مغز و اعصاب کودکان می پردازند و به وسیله روش های متنوع تمرینی و دارویی مشکلات آنان را کاهش خواهند داد. شرایط متفاوتی ممکن است برای کودکان اتفاق بیافتد که جز مشکلات نورولوژی کودکان باشد. متخصصان نورولوژی کودکان وظیفه دارند این مشکلات را شناسایی کرده و به به والدین برای مدیریت شرایط کودکانشان و درمان کودکان کمک نمایند. شرایط قابل شناسایی برای یک متخصص نورولوژی کودکان به شرح زیر است:

• تشنج و صرع
• مشکلات عضلانی که ممکن است ضعف ایجاد کند از جمله: دیستروفی عضلانی یا نوروپاتی
• سردرد ، از جمله میگرن و گرفتگی مغزی
• اختلالات رفتاری ، از جمله اختلال نقص توجه / بیش فعالی (ADHD) ، علائم بیماری و سندرم تورت و مشکلات خواب
• اوتیسم
• اختلالات رشدی ، از جمله فلج مغزی ، تأخیر در گفتار ، تأخیر در نقاط عطف حرکتی و مشکلات هماهنگی
• ناتوانی ذهنی
• ناهنجاری های مادرزادی ، که مشکلاتی در نحوه شکل گیری یا رشد مغز در پی دارد.
• صدمات مغزی و سكته مغزی (TBI)
• شرایط ژنتیکی که روی سیستم عصبی تأثیر می گذارد
• مشکلات خود ایمنی که بر مغز و نخاع تأثیر می گذارد (مانند مولتیپل اسکلروزیس)
• عفونت یا التهاب مغز (مانند مننژیت یا آنسفالیت)
• تومورهای مغزی

آزمایشات لازم برای تشخیص نورولوژی کودکان

متخصصان نورولوژی کودکان کودکان معمولا مرحله اول کار خود را با شنیدن توضیحات والدین در مورد مشکلات فرزندانشان آغاز خواهد کرد. علاوه بر این پزشکان با توجه به تاریخچه پزشکی کودکان و معاینه جسمی آنان تشخیص اولیه را انجام می دهند. اما برای اطمینان از درست بودن تشخیص در موارد جدی تر معمولا آزمایشات بیشتری نیز انجام خواهد گرفت. آزمایشات متداولی که متخصصان نورولوژی کودکان انجام می دهند الکتروانسفالوگرام نام دارد. این آزمایش به دنبال مشکل در فعالیت الکتریکی مغز از کودکان گرفته خواهد شد. علاوه بر این از این آزمایش می توان برای تشخیص تشنج استفاده کرد. در این صورت با اطمینان می توان تشخیص داد که فعالیت الکتریکی مغز کودک متناسب با سن و رشد او هست یا خیر.

MRI (تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی) یا سی تی اسکن از انواع آزمایش های تصویربرداری هستند که برای گرفتن عکس از مغز یا ستون فقرات استفاده می شود. در این آزمایش می توان به دنبال علائم تومور مغزی ، سكته مغزی ، عفونت ، مولتیپل اسكلروز ، شرایط ژنتیکی خاص و موارد دیگر گشت. آزمایش مایع نخاعی نیز یکی دیگر از آزمایش هایی است که در آن پزشکان یک سوزن کوچک را در قسمت تحتانی کمر وارد می کنند تا نمونه ای از مایع نخاعی که مغز و نخاع را احاطه کرده است، بردارند. این آزمایش می تواند به جستجوی علائم عفونت یا التهاب کمک کند. آزمایش خون نیز ممکن است برای کودک نوشته شود. این آزمایش ممکن است شامل نمونه گیری های اساسی برای بررسی تغییرات الکترولیت یا علائم عفونت یا آزمایش پیچیده تر مانند آزمایش ژنتیکی برای اختلالات خاص باشد.

چگونه می توان یک متخصص نورولوژی کودکان پیدا کرد؟

متخصصان نورولوژی کودکان امروزه در تمام مراکز مربوط به کودکان در حال ارائه خدمات هستند. بیمارستان های کودکان، مراکز پزشکی دانشگاهی، مراکز تامین اجتماعی، مطب های خصوصی و کلینیک ها مکان هایی است که متخصصان نورولوژی کودکان در آن به فعالیت مشغول هستند. این متخصصان معمولا به عنوان یکی از اعضای تیم متخصصان اطفال یا مجموعه پزشکان فعالیت می کنند. متخصصان نورولوژی کودکان همچنین معمولا به طور مستقیم با فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی و دیگر متخصصان درمانی رابطه کاری مستقیم دارند تا به کودکان کمک کنند به بهترین وجه بتواند بر مشکلات خود غلبه کند و برای مقابله با آن آموزش ببینید. علاوه بر این متخصصان نورولوژی کودکان با دیگر متخصصان اطفال نیز همکاری می کنند، بدین ترتیب کودکانی که مشکلات پیچیده تری دارند، مانند صرع، نقص های هنگام تولد یا اختلالات ژنیتیکی بهتر می توانند به درمان برسند. این شرایط مزمن است و به مراقبت مداوم و پیگیری های دقیق در کل دوران کودکی و نوجوانی نیاز دارد.

با رشد زمینه عصب شناسی کودکان ، برخی از متخصصان نورولوژی کودکان تخصص بیشتری پیدا می کنند و زمینه های تخصصی تری را به عهده می گیرند. با توجه به مسائل پزشکی پیچیده، ممکن است گاهی کودک به یک متخصص نورولوژی کودکان با تخصص خاص مراجعه کند. مانند یک نورولوژی کودکان که عمدتاً کودکان مبتلا به سکته مغزی را درمان می کند یا فردی که در معالجه کودکان مبتلا به تشنج تخصص دارد. متخصص اطفال یا نورولوژی کودکان شما قادر خواهد بود در صورت لزوم شما را به چنین متخصص ارجاع دهد.

راه هایی برای دسترسی کودکان به متخصصان نورولوژی کودکان

کودکان معمولاً به یکی از دو روش زیر وارد برنامه نورولوژی کودکان عمومی کودکان می شوند:

• متخصصان نورولوژی کودکان اغلب وقتی کودک برای مشکلات مغز یا سیستم عصبی در بیمارستان بستری می شود ، به تیم مراقبت می پیوندند. در ، د این صورت ممکن است سازمان بهزیستی در بیمارستان یا در دورهای خانواده محور با بیماران دیدار کند.
• در کلینیک های پزشکی هنگامی که علائم مشکلات مغز یا سیستم عصبی ظاهر شود، افراد متخصص مانند پزشکان، شما راه به کلینک های نورولوژی کودکان یا بیمارستان های مخصوص کودکان هدایت خواهند کرد.
• بسیاری از بیماران برای تشخیص و درمان تخصصی توسط پزشک، به متخصص اطفال مراجعه می کنند. همچنین مراقبت های پیگیرانه بعد از مراجعه به اورژانس در بیمارستان نیز ممکن است شما راه به متخصص نورولوژی کودکان هدایت کند.

نکاتی برای اولین مراجعه به کلینیک

پزشک جدید برای بیماران کوچک می تواند مشکل بزرگی باشد. بنابراین قبل از مراجعه به یک متخصص نورولوژی کودکان کودک را آماده کنید. برای اینکه وقت شما در مطب دکتر گرفته نشود و کودک خسته نشود، یک آزمایش ECG  یا (الکتروکاردیوگرام) شاید بتواند به شما کمک کند. در صورت امکان به فرزند خود عكس پزشك نشان دهيد. کودکان کوچکتر ممکن است از انجام ملاقات با والدین یا حیوان خانگی شان به عنوان بیمار لذت ببرند. بچه های بزرگتر را ترغیب کنید هر گونه سؤالی را که می خواهند از متخصص نورولوژی کودکان بپرسند را بنویسند.

اولین مراجعه به درمانگاه می تواند تا یک ساعت طول بکشد. شما و فرزندتان با یک متخصص نورولوژی کودکان ملاقات خواهید کرد. متخصص شما را معاینه می کند، در مورد علائم وی سؤال می کند و نتیجه آزمایش را بررسی می کند. بر اساس این ارزیابی ، ممکن است برای رد یا تشخیص شرایط خاص ، آزمایشات دیگری تجویز کند. اگر فرزند شما آزمایش های زیر را از قبل انجام داده بود آن را با خود همراه بیاورید:

• کار آزمایشگاهی
• الکتروانسفالوگرام (EEG)
• MRI و سایر مطالعات تصویربرداری تشخیصی
• ارزیابی روانشناختی / شناختی

گاهی ممکن است درمان یک کودک طولانی باشد. نگران نباشید. همین که به موقع به مشکل فرزندتان پی برده اید نکته بسیار مثبتی است. متخصصان نورولوژی کودکان به شما کمک خواهند کرد از کمک متخصصان درست در زمان درست بهره مند شوید. همچنین متخصصان نورولوژی کودکان با متخصصان اطفال کودک شما هماهنگ شده تا بهترین درمان برای بهبودی فرزند شما حاصل شود.

اگر نگران سلامتی عصبی فرزندتان هستید چه باید کرد؟

اگر نگران سلامتی فرزند خود هستید ، باید در اسرع وقت به دنبال مشاوره پزشکی باشید. معمولاً این به معنی مراجعه به پزشک متخصص اطفال یا پزشک خانواده است. اما اگر هر تغییری خیلی سریع اتفاق بیفتد (مثلاً آسیب یا تشنج) باید سریعاً به بخش اورژانس بیمارستان بروید. برای برخی از اختلالات عصبی به یک متخصص مانند یک متخصص نورولوژی کودکان کودکان مراجعه کنید. ممكن است تشخيص اوليه داده شود و بعد از تكميل ارزيابي هاي خاص درمان شروع شود.

تشخیص بیماری نورولوژی کودکان

فرایندی که منجر به تشخیص وضعیت کودک می شود همیشه آسان نیست. بسیاری از سؤالاتی که مطرح می شوند را همیشه نمی توان پاسخ داد. بعضی از اختلالات عصبی معمولاً هنگام تولد شناسایی و تشخیص داده می شوند (به عنوان مثال سندرم داون) ، اما برخی دیگر قابل تشخیص نیستند یا خود را تا کودکی نشان نمی دهند (مثلاً اوتیسم ، ADHD). برخی از کودکان چندین مورد قابل تشخیص دارند. حتی اگر بیماری در هنگام تولد تشخیص داده شود ، همیشه ممکن است متخصصان  لازم باشد بدانند که دقیقاً چگونه این اختلال ممکن است خود را نشان دهد. ممکن است لازم باشد صبر کنید تا نقاط عطف رشد ، مانند صحبت کردن و راه رفتن ، حاصل شود.

چرا تشخیص بیماری نورولوژی کودکان مهم است؟

مهم است که تشخیص انجام شود تا شما و متخصصان درگیر بتوانید علت علائم کودک یا رفتارهای کودک را درک کرده و نیازهای وی را تشخیص دهید. با شناسایی علت ، متخصصان می توانند استراتژی های درمانی برای کمک به مدیریت علائم طراحی کنند. شناسایی نیازهای درمانی فرزند شما دسترسی به خدمات پشتیبانی را آسانتر می کند.

نکاتی در هنگام ملاقات با متخصص نورولوژی کودکان

هنگام قرار ملاقات با متخصص نورولوژی کودکان وقتی مشکل فرزند شما تشخیص داده شد ، غیر عادی نیست که از نگرانی ، ترس و اضطراب سرشار شوید. مراقبان غالباً قادر به یادآوری مواردی نیستند که پزشک گفته است. بنابرای این نکات را در نظر داشته باشید:

• از سؤال پرسیدن نترسید، سوال کنید تا از نیازهای فرزندتان مطلع شوید. لیستی از سوالات را با خود به همراه داشته باشید.
• یکی دیگر از اعضای خانواده یا شخص پشتیبانی را با خود ببرید.
• برای هضم اطلاعات زمان بگذارید.
• نورولوژی کودکان کودکان را بشناسید اطلاعات داده شده را بهتر درک کنید.
• درباره هرگونه اطلاعات کتبی (از جمله جزئیات پزشکی) سؤال کنید. وقتی به خانه رسیدید، آنها را بخوانید.
• قرار ملاقات بعدی با متخصص نورولوژی کودکان کودک را فراموش نکنید. این قرار فرصتی به شما می دهد تا زمانی که برای هضم اطلاعات آماده بودید، سؤالات دیگری بپرسید.
• از پزشک بخواهید که موارد مربوط به سایر اعضای خانواده را برای شما توضیح دهد تا بتوانید به آن رسیدگی کنید.
• در مورد سایر سرویس هایی که می تواند به شما در مقابله با نحوه مقابله با این تشخیص برای کودک و زندگی روزمره شما کمک باشد، صحبت کنید.