در مورد دیسک کمر چه می دانید؟ کمر درد و درد قسمت پایین کمر یکی از شایع ترین اختلالاتیست که با درد خفیف شروع می شود و کم کم شدت پیدا می کند و دیسک کمر یکی از علت های شایع آن است. متاسفانه همه افراد حداقل یکبار در زندگی شان کمر درد را تجربه […]
در مورد دیسک کمر چه می دانید؟ کمر درد و درد قسمت پایین کمر یکی از شایع ترین اختلالاتیست که با درد خفیف شروع می شود و کم کم شدت پیدا می کند و دیسک کمر یکی از علت های شایع آن است. متاسفانه همه افراد حداقل یکبار در زندگی شان کمر درد را تجربه می کنند. شایع ترین علل بروز کمر درد فشار عضلانی ناشی از بلند کردن اجسام سنگین، حرکات جسمی شدید، خم شدن و چرخاندن کمر به شکل نامناسب و یا ایستادن های طولانی مدت است. در این مقاله از بخش ارتوپدی به بررسی دیسک کمر می پردازیم.
فتق دیسک کمر بیماری شایعیست که در هر قسمت از ستون فقرات می تواند اتفاق بیفتد اما اغلب روی کمر یا گردن اثر می گذارد. این عارضه زمانی اتفاق می افتد که یکی از صفحات بین مهره ای از جای خود خارج می شود و روی اعصاب مجاورش فشار می آورد. فتق دیسک کمر معمولا به خاطر آسیب های بیش از حد یا ضربه به ستون مهره ها بروز می کند اما ممکن است بعضی اوقات این اتفاق به دلایل دیگری مثل پیری و بالا رفتن سن هم رخ بدهد. علاوه بر این تحقیقات نشان می دهند که عوامل ژنتیکی هم در ابتلا به دیسک کمر دخالت دارند.
در اغلب موارد فتق یا همان دیسک کمر در عرض 6 ماه بهبود پیدا می کند اما اگر مصرف داروها و یا فیزیوتراپی برای درمان دیسک کمر موفقیت آمیز نباشند احتمالا بیمار باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد.
دیسک های ستون فقرات صفحات نرم و انعطاف پذیری هستند که بین مهره ها قرار دارند و درست مثل کمک فنر عمل می کنند تا مانع از ساییده شدن استخوان های ستون فقرات روی همدیگر شوند. علاوه بر این دیسک های ستون مهره وزن بدن را تحمل و از ستون فقرات در برابر ضربه ها حفاظت می کنند. چرخش و خم شدن راحت ستون مهره ها هم یکی دیگر از وظایف دیسک های ستون فقرات است.
هر دیسک یک لایه یا پوشش بیرونی محکم به نام annulus fibrosus و یک مرکز نرم و ژله ای به نامnucleus pulposus دارد. علاوه بر این در اطراف هر دیسک رشته هایی وجود دارند که به مهره های مجاور متصلند و دیسک ها را سر جایشان نگه می دارند. فتق یا بیرون زدگی دیسک زمان اتفاق می افتد که لایه بیرونی دیسک پاره می شود و مرکز ژل مانند آن به داخل کانال نخاعی نشت پیدا می کند.
کانال نخاعی فقط ظرفیت نگه داشتن نخاع و مایع نخاعی را دارد. بنابراین ورود ماده ژله ای دیسک به داخل کانال نخاعی باعث ایجاد فشار روی نخاع یا عصب می شود که با درد شدید و ناخوشایندی همراه است. علاوه بر این ماده ژل مانند درون دیسک مواد شیمیایی محرکی از خود آزاد می کند که آن هم به نوبه خود باعث افزایش درد و التهاب در آن ناحیه می شود.
بیرون زدگی دیسک در گردن زمانی اتفاق می افتد که یک دیسک فقراتی، ضعیف و سست شده و از خط نخاعی بیرون بزند. در برخی موارد، این اتفاق می تواند باعث درد در گردن، شانه ها، دست ها و کمر شود. صدمه خطرناک و حاد به این ناحیه می تواند دلیل بیرون زدگی دیسک در گردن باشد.
آسیب بلند مدت، مانند طرز نشستن یا ایستادن اشتباه یا داشتن اضافه وزن نیز می تواند باعث بیرون زدگی دیسک در گردن شود. انجام ورزش های خاص و کششی بدن می تواند فشار روی ستون فقرات و در نتیجه علائم بیماری را کاهش دهد. افراد می توانند این تمرین ها را با راهنمایی فیزیوتراپیست و یا در خانه شان انجام دهند. دریافت دارو نیز می تواند برای کاهش درد مفید باشد. اگر این درمان ها مؤثر نبود،به هر حال عمل جراحی گزینه دیگر است.
ستون فقرات از چندین استخوان به هم پیوسته تشکیل شده است. اینها مهره ها هستند که از بافت های نرم، طناب نخاعی و رشته های عصبی محافظت می کنند. این دیسک های نخاعی از بافت های محکم و کشسان ساخته شده اند. هنگامی که ستون فقرات خم شده یا می چرخد، اندازه دیسک های نخاعی تغییر کرده تا حرکت را پشتیبانی و از اصطکاک بین مهره ها جلوگیری کند.
دیسک های نخاعی می توانند جا به جا شوند. این عمل بیشتر در مهره های پایینی ستون فقرات رایج است. هر چند که می تواند در مهره های بخش بالایی ستون فقرات نیز پدیدار شود. این می تواند سبب بیرون زدگی داخل کانال نخاعی شود. در موارد بیشتر، می تواند منجر به فتق دیسک نیز شود
فتق و بیرون زدگی واژه هایی هستند که دیسک را توصیف می کنند. هر دیسک حاوی ماده داخلی نرمی است که توسط یک لایه بیرونی احاطه شده است که ساختار دیسک را حفظ می کند. فتق دیسک زمانی اتفاق می افتد که صدمه به لایه بیرونی باعث تراوش ماده داخلی به بیرون از دیسک می شود. دلایل بیرون زدگی یا فتق دیسک می تواند آسیب ناگهانی یا بلند کردن جسم سنگین نیز باشد.
طرز قرار گرفتن (نشستن یا ایستادن) اشتباه، افزایش وزن به شکل نادرست آن مثال هایی هستند که می تواند توضیح دهنده آسیب بلند مدت باشند. دیگر دلایل ممکن شامل موارد زیر است:
دیسک های نخاعی در گذر زمان ضعیف شده و در مقابل صدمات آسیب پذیرتر می شوند. به این معنی که پیری احتمال بروز بیرون زدگی یا فتق دیسک را افزایش می دهد. البته این بستگی به آن دارد که چه چیزی اول تحلیل برود. اگر هسته خمیری یا بافت نرم داخلی شروع به تحلیل رفتن کنند، ممکن است دیسک مشکلی نداشته باشد.
اگرچه، بافت الیافی حلقوی که محافظ لایه بیرونی است، اول شروع به تحلیل رفتن کند، ممکن است هسته نرم داخلی به کانال مهره ها راه یابد و به پایه رشته های عصبی یا طناب نخاعی فشار بیاورد.
عوامل و شرایط مختلفی وجود دارند که باعث به وجود آمدن یا تشدید کمر درد می شوند. در بسیاری از این موارد مثل بیماری عصب باریکش، عصب ناحیه کمر تحت فشار قرار می گیرد و دردناک می شود. عوامل دیگری هم مثل برخی اختلالات مربوط به ستون فقرات و یا دژنراسیون که همزمان با افزایش سن و پیری رخ می دهند در ایجاد کمر درد موثرند. در ادامه به بررسی برخی از علل و عوامل کمر درد می پردازیم.
فتق کمر یا بیرون زدگی دیسک کمر بر اثر بیرون زدگی یکی از دیسک های کمر اتفاق می افتد. علاوه بر این گاهی اوقات ممکن است ماده نرم داخلی بین دیسک ها بیرون بزند که هر دوی این مشکلات باعث می شوند عصب کمر تحت فشار و التهاب قرار بگیرد و دردناک شود.
این اتفاق زمانی می افتد که کانال نخاعی یا کانال عصبی در کمر به شکل غیر طبیعی تنگ می شود.
یکی از مشکلات شایع و دژنراتیو ستون فقرات آرتریت یا استئو آرتریت ستون فقرات است که روی مفصل فاست ستون فقرات اثر می گذارد و ممکن است منجر به بروز خار یا زائده های استخوانی شود.
به حالتی که در آن یکی از مهره های کمر از روی مهری زیری خودش حرکت می کند و جابجا می شود لغزش مهره کمر گفته می شود.
این نوع آسیب اغلب به دلیل تروما یا اصابت ضربه به کمر اتفاق می افتد که می تواند به خاطر سقوط یا افتادن از جایی باشد.
این مساله زمانی بروز می کند که یکی از استخوان های ستون فقرات دچار عفونت باکتریایی شده باشد.
تومورهای ستون فقرات در واقع توده های سلولی هستند که رشد غیر طبیعی دارند و ممکن است بدخیم (سرطانی) و یا خوشخیم (غیر سرطانی) باشند.
معمولا با بالا رفتن سن حجم مایع بین ستون فقرات هم کمتر می شود. این روند از 30 سالگی شروع می شود و به تدریج پیشرفت می کند. وقتی دیسک های کمر خشک می شوند ترک های میکروسکوپی و ریزی روی آنها ایجاد می شود و حساس تر و شکننده تر از قبل می شوند. اصلی ترین عوامل ایجاد دیسک یا فتق کمر عبارتند از:
ممکن است بیرون زدگی دیسک بدون هیچ نشانه ای اتفاق بیافتد. هر چند که در موارد دیگر، دیسک به اعصاب گردن فشار می آورد. این می تواند باعث بروز موارد زیر شود:
شدت علائم به میزان فشاری که روی اعصاب است بستگی خواهد داشت. علائم اغلب در طول فعالیت بلند مدت شدت می یابند و هنگام استراحت بهبود پیدا می کنند.
درد ناشی از بیرون زدگی یا فتق دیسک بسته به محل و شدت آسیب دیدگی متفاوت است و معمولا در یک سمت بدن احساس می شود. اگر این آسیب جزئی و مختصر باشد احتمالا فرد درد کمی حس می کند و یا اصلا دردی ندارد. اما اگر دیسک شکسته شده باشد درد آن بسیار شدید و غیر قابل تحمل است. اگر میزان آسیب در این منطقه شدید باشد می تواند روی اعصاب دیگر نیز اثر بگذارد. به عنوان مثال معمولا همراه با فتق دیسک درد سیاتیک نیز اتفاق می افتد.
فتق دیسک با علائم زیادی همراه است که برخی از آنها عبارتند از:
اگر دچار کمر درد ناشی از دیسک کمر شده اید یا از ناحیه کمر مجروح شده اید برای کاهش درد آن می توانید از این روش های خانگی زیر استفاده کنید:
طی 24 تا 48 ساعت اول بعد از آسیب دیدگی کمر در یک حوله یا پارچه مقداری یخ قرار بدهید و آن را روی کمرتان بگذارید. سرمای یخ به کاهش تورم، درد و اسپاسم عضلات کمر کمک می کند. بعد از این مدت باید کمرتان را گرم کنید تا بافت های آسیب دیده کمر آرام شوند.
هشدار مهم: هیچ وقت منبع گرما یا سرما را مستقیما روی پوستتان نگذارید و همیشه آن را در یک حوله یا پارچه بپیچید و بعد روی محل درد قرار بدهید.
برای کاهش التهاب و درد کمرتان می توانید از داروهای بدون نسخه مثل تایلنول (Tylenol) و ادویل (Advil) استفاده کنید.
لزومی ندارد که چند روز در رختخواب بمانیداما بهتر است که کارهایتان را سبک تر کنید و اجازه بدهید با استراحت کردن روند بهبودی تان سریع تر پیش برود.
در صورتی که با موارد زیر مواجه شدید حتما به پزشک مراجعه کنید:
علاوه بر این در صورت بروز علائم زیر حتما و بلافاصله باید به پزشک مراجعه کنید:
برای تشخیص این بیماری به معاینه پزشکی نیاز است. در بیشتر موارد فتق دیسک با کمر درد و همینطور پخش شدن درد در پاها همراه است. به عنوان مثال اگر بیمار در حالت درازکش در پاها و کمر احساس درد کند احتمالا دچار دیسک یا فتق کمر شده است. از سایر علائم این عارضه هم می توان به بی حسی، ضعف و تغییر در واکنش های طبیعی اشاره کرد.
برای اطمینان از فتق دیسک پزشک از بیمار می خواهد که تصویر برداری های مربوط به آن را انجام بدهد. معمولا برای این کار رادیولوژی توصیه نمی شود چون بافت نرم بین دیسک ها در عکس برداری با اشعه ایکس به سختی دیده می شود. با این حال ممکن است پزشک برای رد اختلالات دیگری مثل شکستگی از این تکنولوژی استفاده کند. به طور کلی تایید و یا عدم تایید فتق دیسک از طریق آزمایش های زیر انجام می گیرد:
این تکنولوژی به خوبی می تواند طناب نخاعی، بافت نرم و عصب های اطراف آن را نشان بدهد و بهترین ابزار تصویر برداری برای تشخیص فتق دیسک محسوب می شود.
در این روش ها از ضربان های الکتریکی برای اندازه گیری میزان آسیب دیدگی دیسک استفاده می شود اما این تکنیک ها جزو آزمایشات روتین و معمول برای تشخیص فتق دیسک محسوب نمی شوند.
فتق دیسک در برخی موارد به دلیل فرایندی به نام تحلیل که در آن تکه ها و قطعات دیسک جذب بدن می شوند خود به خود درمان می شود. اکثر مبتلایان به فتق دیسک به درمان های محافظه کارانه پاسخ خوبی می دهند و نیازی به جراحی پیدا نمی کنند.
دیسک فتق می تواند روی اعصاب ستون فقرات شما فشار آورده و باعث ایجاد درد، ضعف و بی حسی در گردن، کمر، بازوها و پاها شود. بعضی اوقات این علائم می توانند به اندازه کافی شدید باشند که زندگی شما را مختل کنند. اگرچه بیشتر اوقات، مشکلات دیسک فتق شما باید به تدریج در عرض چند هفته بهبود یابد. در ضمن، یک یا چند مورد از این درمان ها را امتحان کنید تا به شما در بهتر بودن کمک کند.
این کار را برای چند روز انجام دهید. استراحت می تواند تورم را تسکین داده و زمان بهبودی شما را کاهش دهد. در حالی که کمر شما صدمه دیده است، از ورزش و فعالیت های دیگری که مجبور به خم شدن یا بلند کردن هستید، خودداری کنید.
پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد که در رختخواب استراحت کنید. استراحت در مدت زمان کوتاهی مناسب است اما بیش از 1 یا 2 روز طول نکشد. باید حرکت کنید تا مفاصل و ماهیچه های شما سفت نشوند.
همچنین می توانید از یخ و گرما استفاده کنید تا درد شما تسکین یابد. کافی است یک بسته یخی یا حوله مرطوب گرم را روی ناحیه پشت خود که دردناک است قرار دهید. شما می توانید گرما و سرما را با هم استفاده کنید، یا از هر کدام که احساس بهتری به شما می دهد استفاده کنید.
داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن (موترین، آدویل) یا ناپروکسن (آلیو، ناپروسین) مصرف کنید. این داروها می توانند به تسکین درد شما و کاهش تورم کمک کنند. فقط بیش از 10 روز از این موارد استفاده نکنید مگر اینکه پزشکتان این تجویز را برای شما کرده باشد. در صورت استفاده در مقادیر زیاد یا مدت طولانی، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) می توانند خطر ابتلا به مشکلات قلبی یا خونریزی را افزایش دهند.
داروهایی مانند کدئین یا اکسیکدون استامینوفن (پرکوست) نیز برای تسکین درد موثر هستند که پزشک شما ممکن است در صورتی که روش های دیگر کارآمد نباشد، برایتان تجویز کند.
پزشک ممکن است برای کاهش اسپاسم عضلات در ناحیه پشت شما، داروهای شل کننده عضلانی را تجویز کند و داروهای ضد درد عصبی مانند آمیتریپتیلین (الاویل، واناتریپ) ، دولوکستین(سیمبالتا) ، گاباپنتین (نورونتین)، پرگابالین (لیریسا) و ترامادول (یولترام) گزینه هایی برای کاهش درد ناشی از آسیب عصبی هستند.
برخی از تمرینات می تواند به بهبود علائم دیسک فتق کمک کند. یک فیزیوتراپی می تواند به شما یاد دهد که کدام تمرین ورزشی، عضلات کمر را تقویت می کنند. برنامه های فیزیوتراپی همچنین شامل موارد زیر است:
زمانی که شخص آسیب دیده به جراحی نیازی نداشته باشد، قطعا تجویز ها و حرکاتی از سوی پزشک دریافت می کند که باید در خانه آن ها را انجام دهد. هنگامی که شخص تمام موارد گفته شده توسط پزشک را در خانه رعایت می کند و دارو هایش را مصرف می کند درد او در چند هفته اول بسیار بهتر می شود و حدود 70 الی 90 کاهش پیدا می کند. اما برای رفع کامل این درد نیاز به طی کردن یک دوره طولانی شش ماهه دارد تا درد کمر کاملا از فرد خارج شود و تمام تمرین ها و داروهای لازم را به طور مداوم و تنظیم شده مصرف کند. در کنار آن رعایت کردن آن شخص باعث می شود که عضلات اطراف نخاع اش قوی تر شوند و نخاع شخص به حالت قبلی و استاندارد خود نیز بازگردد.
زمانی که عضلات نخاع قوی تر شوند، فشار کمتری به دیسک کمر وارد می شود و سیستم ترمیم بدن نیز کار خود را سریع تر آغاز می کند. این تمام مواردی است که در عملیات های بدون جراحی رخ می دهد و شخص باید آن ها را رعایت کند. به طور کل در حالت های خیلی کمی انسان مجبور به جراحی است و به غیر از آن سعی می شود که افراد را با تمرینات ورزشی و دارو ها درمان کنند.
مواردی وجود دارند که نیازمند به جراحی بر روی دیسک کمر هستند و به سادگی نمی توان از کنار آن ها عبور کرد. اگر پزشک چنین مواردی را بر روی دیسک کمر شما تشخیص دهد، شما نیازمند به جراحی هستید که در بخش زیر این موارد بیان شده است.
در چنین مواردی شما نیازمند به جراحی دیسک کمر هستید و باید این جراحی را بر روی دیسک خود انجام دهید. باید بدانید که نمی توانید در این شرایط تاخیری داشته باشید زیرا تاخیر باعث می شود که روند بیماری شما بدتر شود. زمانی که دچار از دست دادن اختیار مدفوع تان شوید و جراحی را دیر تر اجرا کنید، ممکن است بعد از جراحی هم برخی از نشانه های درد و عدم کنترل هم در بدن وجود داشته باشند.
یکی از بهترین روش های جراحی دیسک کمر، لیزر درمانی است. جراحی توسط لیزر در تمامی سنین قابل انجام است و بدون هیچگونه درد و عوارضی انجام می شود و تاثیرات بسیار موفقی بر روی دیسک کمر خواهد داشت. لیزر توسط دو انرژی نور و گرمایی که در آن متمرکز است تاثیرات خود را بر روی دیسک کمر به جای می گذارد و با تحریک فرایند هایی که در ترمیم بدن موثر هستند کار خود را آغاز می کند. جراحی توسط لیزر برای افرادی انجام می شود که روش های طبی و سنتی بر روی درد آن ها تاثیری نداشته است و می خواهند به یک روش دیگری درد خود را تسکین دهند. لیزر درمانی برای افرادی که کمر درد، التهاب کمر، زانو درد و … دارند کاملا مفید است و می تواند درد آن ها را از بین ببرد.
چنین روشی بیشتر بر روی درد های مختلف کمر و فتق کمر صورت می گیرد و راه حلی مناسبی برای افرادی است که دچار چنین درد هایی درون بدن خود هستند. در چنین روشی یک سری پد بر روی بخش های آسیب دیده کمر قرار می گیرد که در آن ها انرژی نور وجود دارد و این انرژی توسط سلول های درون بافتی کمر دریافت می شود و به سلامت بخش های آسیب دیده کمک زیادی می کند. این پد های علاوه بر از بین بردن درد باعث می شوند که غشای خارجی دیسک ها با سرهت بالا تری ترمیم شوند و عملکرد خودشان را مجددا آغاز کنند.
اگر درد ها ادامه داشته باشند باعث می شوند که مهره های ستون فقرات انحراف پیدا کنند و در اثر این انحراف درد بیشتر و بیماری های بدتری وارد کمر می شود که برای شخص غیرقابل تحمل می شود. لیزر درمانی در چنین شرایطی تلاش می کند که مهره هارا تراز همدیگر قرار دهد تا در حالت نرمال خود قرار بگیرند و درد انسان کمتر شود. به همین دلیل است که اگر شخص واجد شرایط جراحی شود بهتر است که ابتدا لیزر درمانی را امتحان کند زیرا عوارض کمتری دارد و نسبت به بقیه جراحی ها خرج کمتری هم در پیش دارد.
درمانی که PLDD نام دارد برای دیسک بین مهره ای به کار می رود و آن را به عنوان یک سیستم هیدرولیک شناخته است. چنین سیستمی در خود یک پالپوسوس هسته دارد که محتویات آن آب است و در اطراف آن فیبروسوس حلقه ای غیر ارتجاعی وجود دارد که به حفاظت هسته داخلی کمک می کنند. اگر یک افزایش بیش از حد در آب پالپوسوس وجود داشته باشد، فشاری که بر روی دیسک ها ایجاد می شود دردناک و بیش از حد خواهد بود و وضعیت ناتناسبی برای دیسک و مهره ها ایجاد می کند.
برخی برای اینکه ثابت کنند که این وضعیت جدی است و این افزایش می تواند دردناک باشد، مقداری از این افزایش را آزمایش کرده اند و به این نتیجه رسیده اند که حتی اگر یک میلی لیتر به حجم درون دیسکی اضافه شود، فشاری که در درون دیسک وجود دارد 312 کیلوپاسکال می شود. همچنین برخی فکر می کنند که اگر حجم درون دیسکی کاهش پیدا کند، درد کمتر می شود که این خود اشتباه است و وضعیت بدتری را برای مهره ها و دیسک ایجاد می کند. نوعی درد به نام درد رادیکولار وجود دارد که به همراه فتق دیسک کمر همراه است و در اثر فشردگی ریشه های عصبی ایجاد می شود و می تواند برای دیسک کمر بسیار خطرناک باشد.
لیزر PLDD تلاش می کند که به وسیله انرژی لیزر خود، آب درون پالپوسوس را تبخیر کند تا درد کمتری ایجاد شود. این لیزر و انرژی توسط یک سوزن وارد دیسک های بین مهره ای می شود و کار خود را انجام می دهد. این لیزر یک تغییر دائمی در پالپوسوس ایجاد می کند که همین تغییر باعث می شود فشار روی دیسک ها کمتر شود و فشار های درون دیسکی تا 57 درصد کاهش پیدا کنند.
به طور کل در بند های زیر بیان شده است که جراحی با لیزر چه تاثیراتی بر روی درد و کمر شما خواهد شد و بعد از آن چه تغییراتی در کمر شما رخ می دهد که با خواندن آن ها می توانید اثرات کامل لیزر را بفهمید.
در کنار درمان و دیگر تکنیک های کنترل درد، پزشکان ممکن است بعضی ورزش ها را تجویز کنند. فرد می تواند این تمرین ها را همراه با یک فیزیوتراپیست یا درخانه خود انجام دهد. ورزش ها برای بیرون زدگی دیسک گردن شامل ترکیبی از حرکات کششی آهسته و تمرینات تقویت ماهیچه ای هستند. کشش گردن می تواند به کاهش درد و فشار، در آن ناحیه کمک کند. حرکات کششی گردن معمولا شامل حرکت آهسته سر به عقب، جلو یا از سمتی به سمت دیگر می باشد.
تمرین کردن ورزش های که ماهیچه های گردن را تقویت می کند یک روش با دوام برای کاهش فشار روی گردن است. همچنین می تواند به تقویت ماهیچه های دیگری که ستون فقرات را پشتیبانی می کنند، مانند ماهیچه های شکمی کمک کند. فیزیوتراپیست نیز می تواند به بهبود طرز قرار گیری هنگام بلند کردن اجسام یا راه رفتن کمک کند؛ که شامل اطمینان از راست بودن کمر هنگام خم کردن زانو ها برای بلند کردن اجسام از زمین می شود. همچنین این عمل باعث کاهش احتمال صدمات دیگر که در آینده رخ می دهند، خواهد شد.
تمرینات نرمشی، کشش و فعالیت ها همگی می توانند به تسکین درد دیسک کمر کمک کنند. ورزش ها همچنین می توانند باعث تقویت و بهبود انعطاف پذیری در ستون فقرات، گردن و پشت شوند. دیسک کمر یا فتق وقتی اتفاق می افتد که بعضی از ژل های نرم در مرکز دیسک از قسمت بیرونی سخت عبور می کنند. این می تواند بسیار دردناک باشد و ممکن است باعث بروز دردهای زیر شوند:
افراد مبتلا به دیسک کمر معمولاً نیازی به جراحی ندارند. پزشکان اغلب فیزیوتراپی را برای درمان علائم دیسک کمر توصیه می کنند. هر دیسک در ستون فقرات می تواند از جمله گردن دیسک کمر باشد، اما بیشتر آن در کمر مشاهده می شود. تمرین های مختلف بسته به اینکه در آن دیسک کمر وجود دارد می تواند کمک کند.
ورزش ها و فیزیوتراپی اغلب بخش های مهم بهبودی دیسک کمر هستند. پزشک معمولاً برای بیمارانی که به دیسک کمر دچار شده اند، چند روز استراحت را توصیه می کند. انجام فعالیت ها و تمرینات ملایم باعث تقویت عضلات تقویت کننده ستون فقرات و کاهش فشار روی ستون فقرات می شود. این تمرینات ورزشی همچنین باعث افزایش انعطاف پذیری در ستون فقرات می شوند و ممکن است به کاهش خطر عود دیسک از عود مجدد کمک کند.
پزشک ممکن است در مورد تمرینات ورزشی که می توانید در این دوران استفاده کنید، با شما صحبت کند. همچنین تمریناتی را که اصلا نباید انجام دهید را برایتان توضیح می دهد. فعالیت های آرامی که می تواند به دیسک کمر کمک کند عبارتند از:
تمام تمرینات را به صورت کُند و کنترل شده ، به خصوص هنگام خم شدن یا برخاستن انجام دهید. تمرینات نباید صدمه برساند. اگر فردی احساس درد کرد، باید از انجام تمرینات دست بکشد و با پزشک خود صحبت کند. در زیر، درباره تمریناتی صحبت می کنیم که می تواند به درمان درد فتق دیسک در گردن و کمر کمک کند.
درد گردن بعد از لغزش دیسک شایع است. فشار روی اعصاب گردن می تواند باعث درد در عضلات گردن و شانه شود. همچنین ممکن است باعث درد در بازو شود. تمرین زیر می تواند به کاهش درد گردن ناشی از افتادن دیسک در ستون فقرات یا گردن فوقانی کمک کند:
برای تسکین درد و کاهش فشار از دیسک کمر در نزدیکی گردن، افراد می توانند تمرین زیر را انجام دهند:
برای کسانی که دیسک بلغمی در ستون فقرات تحتانی دارند، تقویت عضلات همسترینگ می تواند به پشتیبانی بهتر و کاهش دردشان کمک کند. کشش همسترینگ زیر را امتحان کنید:
برای کشش ملایم و آرام در امتداد همسترینگ:
کشش همسترینگ حوله
برای کشش همسترینگ عمیق تر، موارد زیر را امتحان کنید:
تمرین های زیر با تقویت عضلات کمر می توانند به کاهش درد در قسمت تحتانی کمر کمک کنند. این تمرینات کمک بیشتری به شما می کند و به جلوگیری از صدمات بعدی کمک می کند.
تمرینات خمیدگی پشت عضلات ستون فقرات و پشت را تقویت می کند. قبل از انجام این تمرینات پس از آسیب دیدگی کمر، با پزشک صحبت کنید. برای انجام کشش خمیدگی پشت:
کشش زانو تا قفسه سینه باعث می شود عضلات در هر طرف بدن به طور جداگانه ، کشش ملایمی را تجربه کنند. موارد زیر را امتحان کنید:
عضله پیریفورمیس یک عضله کوچک است که در اعماق باسن واقع شده است. برای کشش این عضله:
فرد می تواند از طریق ورزش سنگین، فشار ناگهانی به پشت یا فعالیت های تکراری شدید، دیسک کمر بگیرد. افراد مبتلا به دیسک کمر باید از انجام فعالیت های شدید در هنگام بهبودی خودداری کنند.
افراد باید از تمام تمریناتی که باعث درد می شوند یا احساس می کنند که احساس درد را بیشتر می کند، خودداری کنند. در هنگام وجود سیاتیک از تمرینات همسترینگ خودداری کنید.
ممکن است افراد مایل به جلوگیری از فعالیت های پرمخاطره مانند دویدن یا ورزش های رزمی باشند. اینها می توانند باعث دیسک ستون فقرات شوند.
انجام ورزش به آرامی و به مرور شدت دادن آن، امن ترین راه برای پیشگیری از دیسک کمر است. گفته می شود، گرم کردن و حرکات کششی قبل از ورزش نیز می تواند به کاهش صدمات ناشی از ورزش بیانجامد. فرد باید در مورد بهترین رژیم های ورزشی برای نیازهای خاص خود با پزشک صحبت کند.
انجام تمرینات ورزشی و حرکات نرم می تواند به کاهش درد و فشار دیسک کمر کمک کند. تقویت عضلات کمر و همسترینگ باعث می شود فشار روی ستون فقرات کاهش یابد تا از درد و عود جلوگیری شود. قبل از انجام هرگونه تمرین، همیشه با پزشک مشورت کنید تا مطمئن شوید که به کمر آسیب نمی رساند یا باعث درد بیشتر نمی شود. پزشک بسته به اینکه چه نوع فتق دیسکی داشته باشد، می تواند بهترین تمرینات را برایتان توصیه کند.
بیرون زدگی دیسک در گردن، هنگامی که دیسک نخاعی به بیرون از جای خود لیز خورده و منحرف شود، اتفاق می افتد. این می تواند منجر به فتق دیسک شود، در اثنای اینکه صدمه باعث می شود ماده داخلی دیسک به بیرون تراوش کند، هر دو شرایط باعث درد در گردن می شوند. فیزیوتراپی و ورزش می توانند به درمان بیرون زدگی دیسک در گردن کمک کنند. این شامل ترکیبی از کشش آهسته گردن و ورزش هایی برای تقویت گردن و ماهیچه های اطراف می باشد.